بیوتکنولوژی بیماریهای گیاهی
زهرا رضالو؛ سمیرا شهبازی؛ حامد عسکری
چکیده
بیماری مرگ گیاهچه یکی از بیماریهای عمده Phaseolus vulgaris در نقاط مختلف کشور است. بهدلیل خاکزاد بودن عوامل مرگ گیاهچه، استفاده از سموم شیمیایی نتیجه رضایتبخشی به بار نمیآورد، به همین جهت در سالهای اخیر توجه زیادی به مهار زیستی بهخصوص با استفاده از قارچ تریکودرما شده است. یکی از مکانیسمهای تریکودرما، تحریک سیستم دفاعی گیاه ...
بیشتر
بیماری مرگ گیاهچه یکی از بیماریهای عمده Phaseolus vulgaris در نقاط مختلف کشور است. بهدلیل خاکزاد بودن عوامل مرگ گیاهچه، استفاده از سموم شیمیایی نتیجه رضایتبخشی به بار نمیآورد، به همین جهت در سالهای اخیر توجه زیادی به مهار زیستی بهخصوص با استفاده از قارچ تریکودرما شده است. یکی از مکانیسمهای تریکودرما، تحریک سیستم دفاعی گیاه است. در تحقیق حاضر از پنج گونه تریکودرما (هارزیانوم، ویریده، وارینس، اتروویریده و کنینجی) برای مقاومت در گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris) علیه Rhizoctonia solani استفاده شد. برای بررسی تأثیر القای جهش در ژنوم تریکودرما در میزان القای مقاومت در گیاه، از هر گونه موتانت برتر آن نیز برای تیمار گیاهان استفاده شد. آزمایشها در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شدند. عملکرد، غلظت مالوندیالدهید، پرولین، کلروفیل a، b و کارتنوئیدها و پروتئین گیاهان تحت تیمار در گلخانه ارزیابی شد. دادهها نشان دادند، موتانتهای این گونههای تریکودرما توانایی بیوکنترل بیماری بالاتری از والد همان گونهها دارند که قدرت رقابت قارچکش زیستی تهیهشده از موتانتها را در مقایسه با قارچکش زیستی گونههای والد یا سموم شیمیایی بالاتر برد. میزان پروتئین محلول، فعالیت آنزیمها و کلروفیل a، b و کارتنوئید در تیمارهای تریکودرما در مقایسه با شاهد تلقیحشده با بیمارگر افزایش یافت. در مجموع نتایج این آزمایشها نشان داد، فرمولاسیونهای پوشش بذر با قارچهای تریکودرمای موتانت و والد نسبت به سایر فرمولاسیونها در کنترل بیماری مرگ گیاهچه و القای مقاومت در لوبیا دارای کارایی بهتری هستند.
بیوتکنولوژی بیماریهای گیاهی
سمیرا شهبازی؛ حسین اهری مصطفوی؛ محمدعلی ابراهیمی؛ حامد عسکری؛ سید مهیار میرمجلسی؛ مهسا کریمی
دوره 3، شماره 5 ، اسفند 1392، ، صفحه 33-40
چکیده
قارچ تریکودرما به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک موفق شناخته شده است. گونه های آنتاگونیست تریکودرما قادرند دامنه وسیعی از قارچ های پاتوژن گیاهی را کنترل نمایند. بالاترین میزان تولید آنزیم های تجزیه کننده دیواره (کیتیناز و گلوکاناز) را در بین میکروارگانیسم ها به این جنس تعلق دارد. کیتینازها نقش موثری در فرآیند مایکوپارازیتسم قارچهای ...
بیشتر
قارچ تریکودرما به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک موفق شناخته شده است. گونه های آنتاگونیست تریکودرما قادرند دامنه وسیعی از قارچ های پاتوژن گیاهی را کنترل نمایند. بالاترین میزان تولید آنزیم های تجزیه کننده دیواره (کیتیناز و گلوکاناز) را در بین میکروارگانیسم ها به این جنس تعلق دارد. کیتینازها نقش موثری در فرآیند مایکوپارازیتسم قارچهای بیمارگر گیاهی دارند..لذا پتانسیل بیوکنترلی جدایه هایی که توانایی تولید این آنزیم ها در آنها بیشتر است بالاتر خواهد بود. کاربرد روش های مهندسی ژنتیک و ایجاد موتاسیون مستقیم در ژنوم T. harzianum به منظور افزایش پتانسیل آنتاگونیستی این قارچ از طریق افزایش فعالیت کیتینازها دارای مزیت هایی می باشد. در این مطالعه القای جهش در T. harzianum با دز 250 گری اشعه گاما انجام و سپس فعالیت کیتینازی 20 جدایه حاصل اندازه گیری شد. 15 جدایه، میزان فعالیت بالاتری نسبت به جدایه شاهد داشتند. بر این اساس می توان روش القای موتاسیون در افزایش پتانسیل آنتاگونیستی جدایه های بومی قارچ تریکودرما در ایران را به منظور دست یابی به منابع بیوکنترل موثر و کارا توصیه نمود.