مهندسی ژنتیک و انتقال ژن
سعید سهیلی وند؛ امیر موسوی؛ محمدرضا صفرنژاد
چکیده
انتقال ژن به لیموترش (Citrus aurantifolia L.)، بهعنوان یکی از گیاهان چوبی سرسخت، چالشبرانگیز است. تأکید این مطالعه بر عوامل مهمی است که در افزایش موفقیت انتقال ژن و کاستن شیمری شدن شاخسارههای تراریخته، مؤثر هستند. ریزنمونههای اپیکوتیل و میانگره، با سه سویه اگروباگتریوم (LBA4404، GV3101 و GV3850)، حامل پلاسمیدهای pBI121 و pCAMBIA3301 دارای ژن گزارشگر ...
بیشتر
انتقال ژن به لیموترش (Citrus aurantifolia L.)، بهعنوان یکی از گیاهان چوبی سرسخت، چالشبرانگیز است. تأکید این مطالعه بر عوامل مهمی است که در افزایش موفقیت انتقال ژن و کاستن شیمری شدن شاخسارههای تراریخته، مؤثر هستند. ریزنمونههای اپیکوتیل و میانگره، با سه سویه اگروباگتریوم (LBA4404، GV3101 و GV3850)، حامل پلاسمیدهای pBI121 و pCAMBIA3301 دارای ژن گزارشگر بتا گالاکتوزیداز (GUS)، جهت بررسی عوامل دخیل در انتقال ژن، استفاده شدند. فاکتورهای اصلی همچون OD600 اگروباکتریوم (3/0، 5/0 و 1)، زمان تلقیح ریزنمونه (5 ثانیه، 10 دقیقه و 30 دقیقه)، مدت همکشتی (2 و 3 روزه) و انتخاب نوع و میزان عامل انتخابگرهای فسفینوترایسین (1، 3، 5 و 10 میلیگرم در لیتر) و کانامایسین (25، 50، 75 و 100 میلیگرم در لیتر) ارزیابی شدند. بدین منظور، بازدهی تراریختی با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز و میزان حالت شیمری شاخسارههای تراریخته بهکمک آزمون هیستوشیمیایی GUS، تأیید گردیدند. نتایج نشان داد که اگروباکتریوم سویه LBA4404، با OD600 5/0 و زمان تلقیح پنج ثانیه برای اپیکوتیل و 10 دقیقه برای میانگره با همکشتی دو روزه، مناسبترین تیمارها برای هر دو ریزنمونه بودند. فراوانی انتقال ژن بین 93/0% در ریزنمونه میانگره روی محیط DKW حاوی 1 میلیگرم در لیتر فسفینوترایسین و 29/14 درصد، در ریزنمونه اپیکوتیل روی محیط DKW حاوی 50 میلیگرم در لیتر کانامایسین حاصل شد. همچنین مشخص گردید، بهکار بردن سطوح بالای عامل انتخابگر، بازدهی تراریزش را با کاهش پدیده شیمری و جلوگیری از فرار شاخسارههای غیرتراریخته، بهبود میبخشد. یافتههای این مطالعه، راهکارهای مؤثری را در باززایی شاخسارههای تراریخته غیرشیمری در لیموترش، ارائه میدهد.
بیوتکنولوژی بیماریهای گیاهی
محمدرضا صفرنژاد؛ مرضیه بصیرت؛ محمدعلی ابراهیمی؛ حسین صفرپور؛ سعید نظری؛ سید باقر محمودی؛ سعید عطایی کچویی
دوره 2، شماره 3 ، اسفند 1391، ، صفحه 1-12
چکیده
بیماری ریشهگنایی )رایزومانیا ( از مهمترین بیماریهای ویروسی چغندر¬قند میباشد. عـامـل این بیماری ویروس رگبرگ زرد نکروتیک چغندر قند می¬باشد. قارچ Polymyxa betae به عنوان تنها ناقل طبیعی این ویروس شناخته شده است. با توجه به ماهیت پارازیت اجباری ناقل و عدم قابلیت کشت در آزمایشگاه، شناسایی گیاهان آلوده معمولا بر اساس مشاهده میکروسکوپی ...
بیشتر
بیماری ریشهگنایی )رایزومانیا ( از مهمترین بیماریهای ویروسی چغندر¬قند میباشد. عـامـل این بیماری ویروس رگبرگ زرد نکروتیک چغندر قند می¬باشد. قارچ Polymyxa betae به عنوان تنها ناقل طبیعی این ویروس شناخته شده است. با توجه به ماهیت پارازیت اجباری ناقل و عدم قابلیت کشت در آزمایشگاه، شناسایی گیاهان آلوده معمولا بر اساس مشاهده میکروسکوپی انجام می¬شود. در این تحقیق به منظور تسهیل در روند شناسایی، آنتی بادی اختصاصی بر علیه این قارچ با استفاده از تکنولوژی پروتئین نوترکیب تولید گردید. پروتئین گلوتاتیون- اس- ترانسفراز (GST) اختصاصی P. betae، به عنوان آنتیژن جهت تولید آنتیبادی به منظور شناسائی ناقل در گیاهان آلوده استفاده شد. تولید انبوه پروتئین GST بصورت نوترکیب و در میزبان باکتریایی صورت پذیرفت. ابتدا ناحیه کدکننده این پروتئین با استفاده از آغازگرهای اختصاصی و از روی قالب cDNA تهیه گردیده از گیاهان آلوده جداسازی گردید. ژن مزبور سپس به صورت متصل به دنباله ششتایی هیستیدین در ناقل بیانی باکتریایی همسانه سازی گردیده و بیان آن به صورت نوترکیب در باکتری Escherichia coli صورت پذیرفت. خالص¬سازی پروتئین نوترکیب GST در شرایط طبیعی غیر واسرشتی و با استفاده از روش کروماتوگرافی تمایلی بر روی ستون نیکل انجام گردید. کمیت و کیفیت پروتئین نوترکیب حاصله بر روی ژلپلیاکریلامید بررسی شد. به منظور تولید آنتیبادی، پروتئین نوترکیب GST خالص جهت انجام ایمنی¬زایی در خرگوش استفاده شد و پس از تهیه آنتی¬بادی با تیتر بالا، خالص¬سازی آن با استفاده از ستون پروتئین Aصورت گرفت. نتایج آزمایشات سرولوژیکی حاکی از قابلیت بالای آنتی¬بادی¬های حاصله جهت شناسایی قارچ ناقل در نمونه¬های گیاهی آلوده می باشد.