TY - JOUR ID - 1092 TI - ارزیابی تنوع ژنتیکی آفتابگردان آجیلی (Helianthus annuus L.) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره JO - فصلنامه علمی زیست فناوری گیاهان زراعی JA - CB LA - fa SN - 2252-0783 AU - جنت دوست, مرجان AU - درویش زاده, رضا AU - ابراهیمی, محمدعلی AD - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، پژوهشکده زیست‌فناوری دانشگاه ارومیه، AD - دانشیار گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه، AD - دانشیار گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 4 IS - 6 SP - 61 EP - 72 KW - آفتابگردان KW - تجزیه واریانس مولکولی KW - تجزیه خوشه‌ای KW - محتوای اطلاعات چند شکل KW - نشانگرهای مولکولی DO - N2 - تنوع ژنتیکی بین و درون 50 توده آفتابگردان آجیلی  با استفاده از 10 نشانگر ریزماهواره مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد آلل در مکان‌های ژنی بین 2 تا 3 با میانگین 1/2 آلل به ازای هر مکان­ژنی بود. تعداد آلل مؤثر بین 948/1 در مکان­ژنی ORS785 و 468/1 در مکان­ژنی ORS1088 با میانگین 825/1 آلل برآورد شد. بیشترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار (484/0) در مکان­­ژنی ORS785 و کمترین آن (268/0) در مکان­ژنی ORS1088 برآورد شد. میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار و مشاهده شده به ترتیب برابر 435/0 و 722/0 بود. محتوای اطلاعات چند شکلی (PIC) بین 573/0 در مکان­­ژنی ORS785 و 334/0 در مکان­ژنی ORS1088 با میانگین 503/0 برآورد گردید. تجزیه به مختصات اصلی (PCoA) نشان داد دو مؤلفه اصلی اول مجموعا 71/31% از واریانس کل را توجیه می نمایند. گروه­بندی توده­های آفتابگردان آجیلی مورد مطالعه براساس ضریب فاصله ژنتیکی نی و با استفاده از الگوریتم Complete، آن­ها را در 3 گروه مجزا قرار داد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد تنوع درون توده­ها بیشتر از تنوع بین تودها می­باشد. بنابراین در برنامه­های به‌نژادی آفتابگردان آجیلی، می­توان انتخاب را درون توده­ها انجام داد. UR - https://cropbiotech.journals.pnu.ac.ir/article_1092.html L1 - https://cropbiotech.journals.pnu.ac.ir/article_1092_b67afb61ff52158f1d036877bb7bbca3.pdf ER -